رحلت رسول الله(ص)

حدیث روز / شنبه 14 آذر 1394

 أَنَّ رَجُلًا أَتَى سَیِّدَنَا رَسُولَ اللَّهِ صلى الله علیه و آله فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ عَلِّمْنِی خُلُقاً یَجْمَعُ لِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ فَقَالَ لَا تَکْذِب‏.

مردى به رسول خدا(ص) عرض کرد: به من اخلاقى بیاموزید که خیر دنیا و آخرت در آن جمع باشد، حضرت فرمودند: دروغ نگو.

منبع: بحارالأنوار(ط-بیروت)، ج 69، ص 262، ح 43

احادیث روز 7 تا 13 آذر 1394

موضوع احادیث روز 7 تا 13 آذر 1394: شوخی

* شنبه 7 آذر: خداوند عز و جل دوست دارد کسى را که در میان جمع شوخى کند؛ به شرط آن که ناسزا نگوید. (امام باقر علیه السلام) ^[1]

* یک شنبه 8 آذر: من شوخى مى کنم، اما جز حق نمى گویم. (حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم) ^[2]

* دوشنبه 9 آذر: مؤمن شوخ و شنگ است و منافق اخمو و عصبانى. (حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم) ^[3]

* سه شنبه 10 آذر: هر کس زیاد شوخى کند، نادان شمرده مى شود. (امام علی علیه السلام) ^[4]

* چهارشنبه 11 آذر: شوخى زیاد، ارج و احترام را مى برد و موجب دشمنى مى شود. (امام علی علیه السلام) ^[5]

* پنج شنبه 12 آذر: از شوخی (بی مورد) بپرهیز، زیرا که شوخی نور ایمان تو را می برد. (امام کاظم علیه السلام) ^[6]

* جمعه 13 آذر: هرگاه رسول اکرم(ص) یکى از اصحاب خود را غمگین مى‏ دیدند، با شوخى او را خوشحال مى‏ کردند و مى ‏فرمودند: خداوند، کسى را که با برادران (دینى) اش با ترشرویى و چهره عبوس روبرو شود، دشمن مى ‏دارد. (امام علی علیه السلام) ^[7]

منابع :

[1] کافی(ط-الاسلامیه)، ج 2، ص 663، ح 4

[2] شرح نهج البلاغه(ابن ابی الحدید)، ج 6، ص 330

[3] تحف العقول، ص 49

[4] تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ص 222، ح 4472

[5] عیون الحکم و المواعظ، ص 390، ح 6611

[6] کافی(ط-الاسلامیه)، ج 2، ص 665

[7] کشف الریبه، ص 83

حدیث روز / دوشنبه 9 آذر 1394

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم:

اَلمُؤمِنُ دَعِبٌ لَعِبٌ وَ المُنافِقٌ قَطِبٌ غَضِبٌ.

مؤمن شوخ و شنگ است و منافق اخمو و عصبانى.

منبع: تحف العقول، ص 49

حدیث روز / یک شنبه 8 آذر 1394

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم:

إِنّى أَمزَحُ وَ لا أَقولُ إِلاّ حَقّا.

من شوخى مى کنم، اما جز حق نمى گویم.

منبع: شرح نهج البلاغه(ابن ابی الحدید)، ج 6، ص 330

احادیث روز 23 تا 29 آبان 1394

موضوع احادیث روز 23 تا 29 آبان 1394: غیبت

* شنبه 23 آبان: آیا می دانید غیبت چیست؟ عرض کردند: خدا و پیامبر او بهتر می دانند. فرمودند: این که از برادرت چیزی بگویی که دوست ندارد. عرض شد: اگر آنچه می گویم در برادرم بود چه؟ فرمودند: اگر آنچه می گویی در او باشد، غیبتش کرده ای و اگر آنچه می گویی در او نباشد، به او تهمت زده ای. (حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم) ^[1]

* یک شنبه 24 آبان: هر کس از مرد یا زن مسلمانی غیبت کند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه او را نپذیرد مگر این که غیبت شونده او را ببخشد. (حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم) ^[2]

* دوشنبه 25 آبان: غیبت آن است که درباره برادرت چیزی بگویی که خداوند آن را پوشیده نگه داشته است، اما (گفتن) خصلتهای آشکاری چون تندخویی و شتابزدگی غیبت نیست. (امام صادق علیه السلام) ^[3]

* سه شنبه 26 آبان: شنونده غیبت، مانند غیبت کننده است. (امام علی علیه السلام) ^[4]

* چهارشنبه 27 آبان: کفّاره غیبت این است که برای شخصی که از او غیبت کرده ای، آمرزش بطلبی. (حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم) ^[5]

* پنج شنبه 28 آبان: کسی که در حضور او از برادر مؤمنش غیبت شود و او به یاریش برخیزد، خداوند در دنیا و آخرت او را یاری دهد و کسی که در حضور او از برادر مؤمنش غیبت شود و او - با آن که می تواند یاریش کند - به یاری او برنخیزد و از وی دفاع نکند، خداوند او را در دنیا و آخرت پَست گرداند. (امام باقر علیه السلام) ^[6]

* جمعه 29 آبان: روز قیامت فردی را می آورند و او را در پیشگاه خدا نگه می دارند و کارنامه اش را به او می دهند، اما حسنات خود را در آن نمی بیند. عرض می کند: الهی! این کارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمی بینم! به او گفته می شود: پروردگار تو نه خطا می کند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت کردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد دیگری را می آورند و کارنامه اش را به او می دهند. در آن طاعات بسیاری را مشاهده می کند. عرض می کند: الهی! این کارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده ام! گفته می شود: فلانی از تو غیبت کرد و من حسنات او را به تو دادم. (حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم) ^[7]

منابع :

[1] مجموعه ورام، ج 1، ص 118

[2] بحارالأنوار(ط-بیروت)، ج 72، ص 258، ح 53

[3] کافی(ط-الاسلامیه)، ج 2، ص 358، ح 7

[4] تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ص 221، ح 4443

[5] امالی(طوسی)، ص 192

[6] ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 148

[7] جامع الأخبار(شعیری)، ص 147

حدیث روز / جمعه 29 آبان 1394

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم:

 یُؤْتَى بِأَحَدٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یُوقَفُ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَ یُدْفَعُ إِلَیْهِ کِتَابُهُ فَلَا یَرَى حَسَنَاتِهِ فَیَقُولُ إِلَهِی لَیْسَ هَذَا کِتَابِی فَإِنِّی لَا أَرَى فِیهَا طَاعَتِی فَیُقَالُ إِنَّ رَبَّکَ لَا یَضِلُّ وَ لا یَنْسى‏ ذَهَبَ عَمَلُکَ بِاغْتِیَابِ النَّاسِ ثُمَّ یُؤْتَى بِآخَرَ وَ یُدْفَعُ إِلَیْهِ کِتَابُهُ فَیَرَى فِیهِ طَاعَاتٍ کَثِیرَةً فَیَقُولُ إِلَهِی مَا هَذَا کِتَابِی فَإِنِّی مَا عَمِلْتُ هَذِهِ الطَّاعَاتِ فَیَقُولُ إِنَّ فُلَاناً اغْتَابَکَ فَدُفِعَتْ حَسَنَاتُهُ إِلَیْکَ.

روز قیامت فردى را مى آورند و او را در پیشگاه خدا نگه مى دارند و کارنامه اش را به او مى دهند، اما حسنات خود را در آن نمى بیند. عرض مى کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمى بینم! به او گفته مى شود: پروردگار تو نه خطا مى کند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت کردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد دیگرى را مى آورند و کارنامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسیارى را مشاهده مى کند. عرض مى کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده ام! گفته مى شود: فلانى از تو غیبت کرد و من حسنات او را به تو دادم.

منبع: جامع الأخبار(شعیری)، ص 147

حدیث روز / چهارشنبه 27 آبان 1394

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم:

کَفّارَةُ الاِغتیابِ أَن تَستَغفِرَ لِمَنِ اغتَبتَهُ.

کفّاره غیبت این است که براى شخصى که از او غیبت کرده اى، آمرزش بطلبى.

منبع: امالی(طوسی)، ص 192

حدیث روز / یک شنبه 24 آبان 1394

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم:

مَنِ اغْتَابَ مُسْلِماً أَوْ مُسْلِمَةً لَمْ یَقْبَلِ اللَّهُ صَلَاتَهُ وَ لَا صِیَامَهُ أَرْبَعِینَ یَوْماً وَ لَیْلَةً إِلَّا أَنْ یَغْفِرَ لَهُ صَاحِبُهُ.

هر کس از مرد یا زن مسلمانى غیبت کند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه او را نپذیرد مگر این که غیبت شونده او را ببخشد.

منبع: بحارالأنوار(ط-بیروت)، ج 72، ص 258، ح 53

حدیث روز / شنبه 23 آبان 1394

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم:

هَلْ تَدْرُونَ مَا الْغِیبَةُ قَالُوا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَعْلَمُ قَالَ ذِکْرُکَ أَخَاکَ بِمَا یَکْرَهُ قِیلَ أَ رَأَیْتَ إِنْ کَانَ فِی أَخِی مَا أَقُولُ قَالَ ص إِنْ کَانَ فِیهِ مَا تَقُولُ فَقَدِ اغْتَبْتَهُ وَ إِنْ لَمْ یَکُنْ فِیهِ فَقَدْ بَهَتَّه‏.

آیا مى دانید غیبت چیست؟ عرض کردند: خدا و پیامبر او بهتر مى دانند. فرمودند: این که از برادرت چیزى بگویى که دوست ندارد. عرض شد: اگر آنچه مى گویم در برادرم بود چه؟ فرمودند: اگر آنچه مى گویى در او باشد، غیبتش کرده اى و اگر آنچه مى گویى در او نباشد، به او تهمت زده اى.

منبع: مجموعه ورام، ج 1، ص 118